πολιοφυλακώ

-έω, Α

(για στράτευμα) φυλάσσω την πόλη («μὴ... τῆς ἐλπίδος ἀντιλαμβανόμενος ἐπὶ τὸ πολιοφυλακεῑν ὁρμήσῃ καὶ τρίβειν τὸν πόλεμον», Πολ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. πολιο- τής δωρ. γεν. πόλιος τής λ. πόλις + -φυλακῶ, μέσω ενός αμάρτυρου ον. *πολιοφύλαξ (πρβλ. οδο-φυλακώ)].